Het eerste stukje tuin … op het dak van de garage

Er zijn verschillende redenen om een groendak aan te leggen. Wij deden het vooral voor het zicht. Vanop het terras aan de bureau en vanuit de slaapkamers keken we anders op het zwarte EPDM en nu dus op een sedumdak. Feit dat het EPDM met zo’n groendak erop minder afziet en dus langer meegaat en dat er wat regenwater gebufferd wordt is natuurlijk ook goed meegenomen.

Voor groendaken bestaan er in de meeste steden subsidies om die reden dat ze regenwater bufferen en zo overstromingen voorkomen. In Sint-Niklaas is dat 31 euro per vierkante meter. Is het omwille van die subsidies of niet, maar de prijzen voor groendaken in België liggen een pak hoger dan in Nederland. We hebben ons groendak dan ook via een webshop in Nederland gekocht: http://www.groenedaken.net/. Met transport en al erbij kwam dat exact op het bedrag van de subsidies uit. Een gratis groendak dus. De webshop werkte daarenboven heel goed, leverde snel en kwalitatief leek het mij ook in orde, al ben ik natuurlijk geen kenner en zal de tijd een betere beoordeling van dat laatste kunnen geven.

Het aanleggen is op zich helemaal niet moeilijk, het enige is dat je al die zakken op je dak moet krijgen. Zelf heb ik die allemaal gewoon omhoog gehoffen en al bij al viel dat nog wel mee al zou een liftje ook wel aangenaam geweest zijn. Eens het materiaal boven moet je gewoon de verschillende lagen op elkaar aanbrengen:

Eerste laag van het groendak: beschermfolie, eigenlijk niet nodig op een EPDM-dak, maar het werd erbij geleverd en het zal zeker geen kwaad kunnen.

Tweede laag: drainagematten

Derde laag: keien langs de randen en aan de afvoeren.

Vierde laag: substraat…

Klaar voor het uitstrooien van de sedumstekjes.

Klaar! Nu maar hopen dat die stekjes beginnen groeien…

Houtskelet garage – deel 3: dakdichting

Voor de dakdichting heb ik gewerkt met een doe-het-zelfpaket van darubo. Via de website kan je heel gemakkelijk en snel een offerte aanvragen en na bestelling ligt je gerief binnen een paar dagen klaar. Tot zover geen klachten. Je krijgt er natuurlijk ook een handleiding en een DVD bij. Zoals op hun site beschreven ziet het er inderdaad goed doenbaar uit en bij de start zagen we het dan ook volledig zitten.

Om de EPDM-folie op het dak te krijgen had ik gelukkig hulp gevraagd aan Phille en Wim, anders was ik nu waarschijnlijk nog bezig. Samen met hen leg ik de folie ook goed gecentreerd op het dak. Goed begonnen was dat, maar gewonnen waren we zeker nog niet. Toen begon nl. de miserie, door mijn eerste fout: de EPDM op mijn eentje verlijmen. Het staat niet in de handleiding, wat ik wel spijtig vind, maar eigenlijk had ik het zelf moeten weten natuurlijk.

EPDM verlijmen doe je met contactlijm trouwens. De dakopkantjes instrijken, de EPDM instrijken, even laten drogen en dan de folie vastlijmen zoals je een boek plastificeert. Stap 1 tem 3 gingen vlot, stap 4 was een ramp. Ik ging wat enthousiast te werk en die folie plakte in de korste keren op verschillende plaatsen op zichzelf toe. Mijn eerste gedacht was dat de folie eraan was, maar gelukkig is dat sterk spul en kon ik het van elkaar trekken. De tweede poging deed ik al wat voorzichtiger, maar alleen is dat dus echt niet simpel. Resultaat: redelijk wat valse plooien en het hoekje tussen dakvlak en opkant niet goed verlijmd. Waterdicht zal het echter wel zijn, maar professioneel ziet het er zeker niet uit.

Klaar om te beginnen bevestigen. Er is contactlijm op OSB en EPDM aangebracht en nu moeten die dus proper op elkaar geplakt worden.

De moed zakte mij wel serieus in de schoenen. Dit was nl. nog maar een korte zijde geweest, de lange zijde is meer dan twee keer zo lang en dus nog veel problematischer op je eentje. Daarenboven is het verlijmen van de opkantjes eigenlijk het gemakkelijk werk, de uitdaging zijn de hoeken en de regenwaterafvoeren. Er was echter maar 1 weg, die vooruit en dus op naar de andere korte kant. Die ging gelukkig al wat vlotter. Perfect was het resultaat nog niet, maar t ging de goede richting uit. Dan op naar de eerste lange kant onder de blakende zon die de zwarte EPDM-folie op schroeitemperatuur bracht. Op mijn gemakske ging het uiteindelijk nog redelijk goed.

Dan de tweede bedenking bij de handleiding van het doe-het-zelfpakket: de volgorde van de werken staat eigenlijk niet zo duidelijk beschreven. Eigenlijk moet je een zijde doen, dan een hoek, dan de volgende zijde en zo rond gaan. Zat ik daar met twee hoeken die “ingesloten” waren. Daar heb ik dan maar mijn eigen methode voor bedacht om dat nog goed te krijgen. De tijd zal uitwijzen of het een duurzame methode is.

Direct over naar de volgende bedenking bij de handleiding. Ik was nl. op het punt gekomen dat ik nu een hoek kon doen zoals beschreven in de handleiding. Maar hoe veel en hoe lang ik ook keek naar de video, ik geraakte er echt niet aan uit hoe dat nu moest. Dan uiteindelijk maar gedacht dat het zichzelf wel zou uitwijzen en ervoor gegaan, maar het liep toch niet echt gesmeerd. Plooien en toestanden tot en met, die ik met heel wat gepruts tot iets aanvaardbaars (voor mij toch) heb kunnen brengen.

Om de hoeken waterdicht te maken moest ik dan aan de slag met speciale vormfolie. Plakkerige folie die je in gelijk welke vorm kan trekken of duwen en waarmee je dus de hoeken kan afdichten. Gelukkig bestaat er dus zoiets want zo krijg je dus alles dicht, als je maar lang genoeg blijft doorgaan.

Tenslotte heb ik dan nog de waterafvoeren geplaatst. Ook een prutswerkje met vorm- en andere folie maar dat waren we ondertussen wel gewoon.

Op het einde van de dag had ik dan uiteindelijk toch nog een resultaat dat ik zelf aanvaardbaar vind en waarvan al proefondervindelijk bewezen is dat het waterdicht is. Alleen van de hoeken ben ik niet 100% zeker dat ze na verloop van tijd niet zullen gaan lekken… afwachten dus maar.

Conclusies:

• iets omzelf te doen? Waarschijnlijk wel als je met twee bent en goed boeken kan plastificeren. Aan beide voorwaarden was hier echter jammer genoeg niet voldaan.
• bestellen bij darubo? Op zich wel vlotte service, maar de handleiding kan beter en de hoeken moet je maar eens door die mens expliciet laten uitleggen als je je materiaal gaat afhalen.

 

Houtskelet geleverd

Vandaag is het houtskelet geleverd. Koen, die de technische ondersteuning biedt en de eigenlijke verkoper is van het pakket was er ook bij. Hij zorgde ervoor dat de pakketten een beetje logisch gestapeld werden zodat de eerst te plaatsen balken niet ergens volledig onderaan zitten. Bij het pakket zitten trouwens ook alle nodige vijzen, bouten, moeren, nagels, winkelhaken, … al het ijzerwerk dus. Dat hebben we ter plaatse volledig nageteld zodat we zeker wisten dat alles er was.

Zo’n heel huis is best wel wat hout en om er wat handig mee te kunnen werken hebben we de meerderheid van de balken op het braakliggend stuk bouwgrond naast onze buren laten plaatsen. Zo ligt het nog binnen bereik van de kraan en hebben we naast het huis toch nog een beetje bewegingsruimte. De pakketten met balken op hun plaats krijgen was trouwens geen sinecure. Onze eigen straat was om te beginnen al te smal om ze te kunnen lossen. Dan maar in de straat wat verderop lossen en met het speciale heftruckje de balken op hun plaats manoevreren:

 

In feite zouden we nu kunnen beginnen aan het huis, maar toch gaan we eerst de garage afwerken. Zo hebben we opbergruimte, schuilplaats bij regen, een schaduwplek en plaats voor een frigo.

 

Houtskelet garage – deel 2: wand- en dakstructuur

De voorbije week zijn de werken goed geavanceerd. Met de verankering al gebeurd en een heel deel van de planken al op maat gezaagd stond de balkenstructuur er op 2 dagen. Na het geploeter in de beton van de vloerplaat en het gesleur met stenen en mortel voor de scheimuur was het een plezier om met hout te werken. Het aangekochte materiaal zoals het nagelpistool en de verstekzaag hebben hun nut ook al enorm bewezen!

Het begon natuurlijk met de wanden. Nele hield de planken vast en ik schoot ze vast. Eerst de hoeken goed vast en recht zetten en dan de tussenliggende spanten. In de namiddag werd vermoeide Nele een tijdje afgelost door mama en bleef het goed vooruit gaan. Op het einde van dag 1 was de structuur van de wanden dan ook klaar en lag ook al de helft van de dakbalken. De plannen van de garage heb ik trouwens zelf gemaakt (waarna ze natuurlijk wel door de ingenieur nagerekend zijn), je vind ze via deze link.

Ja, we doen het nog graag!

De tweede dag heb ik dan samen met Walter de dakbalken verder gelegd. Daarna hebben we wat getwijfeld over hoe we de dakhelling zouden aanbrengen en uiteindelijk hebben we gekozen voor de manier die iets meer hout vraagt, maar een pak sneller gaat, nl deze …

We hebben dus balken tegen de dakbalken bevestigd zodat ze afwateren naar het juiste punt. Door wat touwtjes te spannen is dat snel gebeurd en is de helling ook nauwkeuriger. De uitsparing in het midden is voor de klossenrij trouwens.

De volgende dagen ging het dan wat minder vooruit, want toen stond er een prutswerkje op het programma: de scheimuur verder optrekken. Met die balken ertussen moet je constant stenen op maat maken en dat gaat dus niet echt goed vooruit. Omdat de kraan niet tot aan de garage reikt moet elke steen, elke schep mortel en elke OSB-plaat ook omhoog gebracht worden op mankracht. Daarvoor heb ik een stelling gezet met balken op twee hoogtes zodat alles in drie fasen omhoog kon gestoken worden.

Als dat werkje achter de rug was hebben we de mortel en de stenen met veel plezier voorgoed achter ons gelaten en was het tijd om het hele dakvlak te voorzien van OSB-platen en daarna de houten dakopkantjes te maken. Terwijl ik daar mee bezig was, kwam grondwerker Bert ineens langs om het onkruid in de tuin kapot te freezen. Dat is nodig om later dan de grond gelijk te kunnen trekken. We doen dit nu al omdat de buren binnenkort hun tuin gaan aanleggen en dan is er geen gemakkelijk manier meer om het zand af te voeren. Na zijn gefrees zag de grond er ineens een pak groter uit:

Je ziet dat de tuin van de buren ook ineens is meegenomen, die zitten nl. met hetzelfde probleem en bovenal zullen de niveaus van de verschillende tuinen altijd het best op elkaar afgestemd zijn als het door dezelfde grondwerker gedaan wordt.

Terug naar de dakopkantjes, dat was weeral iets dat meer werk was dan vooraf gedacht, maar het eindresulaat mag gezien worden:
Zo waren we klaar voor de dakdichting!

Polybeton voor de garage

Om de garage budgetvriendelijk te houden was het plan om daar als vloer gewoon de ruwe, betonnen vloerplaat te gebruiken. Omdat onze beide buren echter in deze periode een polybeton oprit laten aanleggen was het plan ontstaan om aan de aannemer te vragen om onze garage mee te nemen. De ene aannemer vroeg mijn inziens echter belachelijk veel (1300 euro voor 32 m2 waarvan ik zelf al de bekisting en wapening had klaargemaakt) en de andere aannemer had dan wel een betere prijs (780 euro) maar die kon pas in juli. Het polybetonidee was echter blijven hangen en zo is het plan ontstaan om het zelf te doen. Een poliermachine huren kost 65 euro bij verhuurcenter Pauwels en het beton kost ons zo’n 300 euro. Financieel is het dus sowieso interessant en na wat uitleg van achterschoonbroer Bernard zag ik het ook praktisch wel zitten. Al moet ik toegeven dat het met een klein hartje was en dat ik serieus content was toen ik gisterenavond hoorde dat de aannemer van de buren vandaag ook de polybetonoprit zou aanleggen.

Hoe het allemaal gelopen is kan je zien (en een beetje lezen) op onze foto-pagina, want hier is het nu tijd om de lange, zware dag weg te slapen. Het einde verklap ik wel al:

Yes! Het is gelukt!

Ook al ben ik het eigenlijk wel eens met de vele mensen die mij op voorhand hebben gezegd dat beton polieren iets is voor een vakman (of toch om de eerste keer te doen onder begeleiding van een vakman) en onze polybeton alleen maar gelukt is (met een paar foutjes dan nog wel) dankzij de tips van de vakmensen aanwezig op de oprit naast ons, hier toch een korte handleiding…

“How to polybeton”:

• beton gieten en mooi glad strijken (enkele strepen kunnen geen kwaad)
• het beton laten aanstijven tot je je hiel nog maar een kleine halve cm in het beton kan drukken
• het oppervlaktewater en cementpap aftrekken
• polieren (vlinderen) met de messen volledig vlak (nog beter maar werd niet meeverhuurd met onze machine: met speciale hoezen over de messen) om de toplaag open te draaien
• een dunne laag kwartszand gemengd met cement P50 (1:1) uitstrooien (voor onze 32 m2 volstond 1 zak zand en 1 zak cement, was bijna op)
• nog steeds met de messen vlak het zand-cementmengsel in het oppervlak draaien
• nu is het dringend tijd om de randjes aan te pakken met een plakijzer (= een beetje nat maken en dan schuren maar)
• opnieuw polieren als het oppervlak al terug wat aangetrokken is, als er een putje ontstaat dit besprenkelen met wat water en wegpolieren met de machine
• laatste stap herhalen tot het oppervlak mooi glad is en bijna volledig uitgehaard

Oh ja, nu er toch beton kwam zijn nog wat andere zaken eindelijk ook gegoten geraakt: de funderingssleuf voor de terrraspalen en de plateautjes voor de sokkeltjes van de achtergevel.

Houtskelet garage – deel 1: verankering en waterkering

Misschien wel het belangrijkste onderdeel van een houtskeletbouw is de waterkering en verankering tussen fundering en houtskelet. Daar hebben we dus nauwgezet werk van gemaakt en wel op de volgende manier:

1. slijpen van draadstang diameter 10 in stukjes van 17 cm

   

2. boren van gaten diameter 12 in de opgemetste fundering. Hierbij doorheen de juist gelegde DIBA-waterdichtingsfolie boren.

   

3. Na het boren, de gaatjes stofvrij maken. Bij gebrek aan een pompje doen we dat met eigen blaaskracht en een plastiek slangetje.
4. inspuiten van de chemische verankering. Opletten met dit spul. Het eerste wat uit de spuitmond komt is nog niet goed gemengd en mag je niet gebruiken. Verder verhard dat spul vanaf het gemengd is relatief snel en ook in de spuitmond. Als de bus dus niet in 1 keer opgebruikt is heb je een nieuwe spuitmond nodig. 
5. draadstang in de chemische verankering duwen/draaien en daarna goed aandrukken zodat het gat dat in de vochtkering geboord is terug goed afgesloten wordt. Zo ziet dat er dan uit:

En ja mama, dit alles doen we natuurlijk steeds met alle mogelijke beveiligingstoestanden op oren en ogen:

Safety first!

Dat gaf dan het volgende resultaat:

Een muurke metsen

Vorig weekend en dit weekend is er gewerkt aan de garage. De vloerplaat is door het slechte weer jammer genoeg nog niet gegoten maar dat houdt ons niet tegen om al aan de muren te beginnen. Net zoals bij het huis moet van de dienst stedenbouw ook hier de scheimuur in steen worden opgetrokken. De reden hiervoor blijft mij na een redelijk lang gesprek met die dienst stedenbouw nog altijd onverstaanbaar. De scheimuur moet in “overnamemateriaal” opgetrokken worden, heet het. Dat is duidelijk een ander woord voor metselwerk, want een ander voorbeeld konden ze niet geven. Overnemen valt er aan die muur trouwens niet te doen, want die moet volledig op onze grond staan en als de buur zelf een garage wil bouwen moet die zelf ook een eigen muur voorzien. Wat het probleem dan was dat onze muur in houtskelet zou opgetrokken worden kon vervolgens enkel beantwoord worden met het antwoord dat dat geen overnamemateriaal is.

Soit, een lange inleiding om te zeggen dat ik de voorbije drie werkdagen op de werf bezig ben geweest met het metsen van een muurtje, mijn allereerste klassiek gemetst muurtje. Net zoals het lijmen van de scheimuur van het huis, is het metsen eerst wat gewoon worden waarna het almaar vlotter gaat. Eens de profielen goed opgesteld staan is het moeilijkste werk echt wel gebeurd. Met hulp van collega Jeroen ging het de eerste dag dan ook snel omhoog, tot over halverwege de muur. We werken trouwens met rendement snelbouwsteen, die hebben een tand-groefverbinding waardoor je geen stootvoeg moet voorzien. De volgende dagen stond ik er weer alleen voor en ging het terug wat trager, maar een dageenhalf later was de muur toch tot op de hoogte van de dakbalken opgetrokken. Met de overschot van de mortel heb ik wel nog een beetje verder gemetst mits openlaten van de ruimte waar de dakbalken zullen moeten komen. Een prutswerkske want alle stenen moeten op maat gemaakt worden met het truweel (iets wat ook wel almaar beter lukt).

De scheimuur is klaar, met zelfs al een halve rij waar de balken van het dak zullen tussen komen. Dat was om de mortel op te werken.

Statiestieken van het muurtje:

• 10 meter lang, 2,4 meter hoog
• 2,5 paletten snelbouwsteen rendement 14x29x19
• 500 liter voorgemaakte mortel
• 28 werkuren

Hier groeit ons huis

Hier groeit ons huis … in de Beverse polders!

We hebben onze stroleverancier al een tijdje geleden gevonden, dat is trouwens Michiel Thierens, een oudleerling van ons, en zijn deze week eens gaan kijken naar zijn tarwevelden in de Beverse polders. De grondige inspectie ging wat ten koste van onze schoenen in deze drassige tijden, maar leerde ons dat het om tarwe van superkwaliteit gaat die overduidelijk superisolerend stro zal opbrengen. Dat zit dus goed!

500 balen hebben we besteld (een goeie 200 voor het dak, een kleine 300 voor de wanden en de vloer), dat is goed voor zo’n 10 ton stro. Wetende dat er gemiddeld 4 ton stro komt van 1 hectare, staat ons huis dus nu uitgespreid over zo’n 2,5 hectare.

De balen zullen (hopelijk) volgende eigenschappen hebben:

• lengte: 1m-1m20, al doet dat er niet zo toe, hoe langer, hoe zwaarder de balen maar ook hoe sneller het bouwen vooruit gaat
• breedte: 36 cm
• hoogte: doet er voor ons ook niet zo toe, is typisch iets van een 44-46 cm
• goed geperst (minstens 100 kg per m3)
• vochtigheid lager dan 15% in de strobalen (op massabasis) of 75% relatieve luchtvochtigheid (gewoon goed droog)
• zo intakt mogelijke halmen
• stevig gebonden met 2 of 3 draden
• soort: tarwe (rogge en triticale zijn ook goed voor bouwbalen)