Kelderwanden Part 3: bekisten, beton storten en ontkisten

Posted on by

De schuldige: het katrolwiel... je ziet rechts duidelijk dat er een stuk reeds een tijd geleden (van voordat we de kraan kochten) afgekrakt is. Hoe dit de keuring is kunnen passeren is mij een raadsel. Links de as die volledig doorgesleten is door de hijskabel.

Maandag in de namiddag is de kraan hersteld. Een jobke dat ik moeilijker had ingeschat dan het uiteindelijk bleek. Het katrolwiel was op 1,2,3 vervangen en ook een nieuwe hijskabel plaatsen is niks moeilijks voor iemand die er iets van kent. Nu het oude katrolwiel er af gehaald is hebben we wel duidelijk gezien wat de oorzaak van het probleem geweest is: er was een serieus stuk afgebroken. Aan de hoeveelheid roestvorming op de breuklijn te zien was dit trouwens ongetwijfeld al het geval toen we de kraan kochten en deze gekeurd werd. We vinden het heel merkwaardig dat de keurder dit niet opgemerkt heeft… Soit, rond 17u hadden we een werkende kraan en konden we beginnen met het plaatsen van de panelen.

Nu de kraan terug werkt kunnen de pannelen geplaatst worden.

We beginnen met de buitenpanelen. Het in-oliën doen we terwijl ze nog op de stapel liggen. Eerst borstelen we het vuil er wat af, daarna sproeien we de olie erop en tenslotte verwijderen we het teveel aan olie met een aftrekker. Dan is het het moment om het paneel naar zijn plaats te hijsen. Omdat we geen ervaren kraanbedienders zijn (Nele en mama wisselen elkaar trouwens af op deze positie) maken we twee touwen vast aan het paneel zodat Walter en ik het paneel kunnen begeleiden. Vooral het zwenken is een zwierige bedoening die beter te controleren valt op die manier. Het neerzetten op de juiste plaats vraagt soms wat duw en trekwerk maar gaat meestal zeer vlot, mede dankzij de houten lat die we vorige week plaatsten. De panelen daartegen trekken is een pak gemakkelijker dan ze te moeten mikken op een lijntje. Eens het paneel min of meer juist staat bevestigen we twee klemmen om het te bevestigen aan de reeds geplaatste panelen. Die klemmen moet je vast slaan met een hamer en zo trek je het paneel perfect in lijn met het vorige.

Plezant werk!

Al snel staan zo alle panelen aan de buitenkant. Alleen het laatste paneel vraagt wat extra inspanning. Wat tikken van de hamer en wat op en neer gaan met de kraan is nodig om het er tussen te krijgen. Tegen dinsdag 15u zijn we hiermee klaar, een kleine dag werk dus.

Nu is het moment om het ijzerwerk wat steviger vast te vlechten en de aanhechtingsplaats vloerplaat-wanden zandvrij te maken. Walter slaat aan het vlechten en mama zandzuigt erop los met de industriële stofzuiger. Ondertussen bevestig ik het niveaulatje op de juiste hoogte. Dit latje heeft 2 functies: tot juist die hoogte moet er beton gestort worden, we zullen het dus kunnen gebruiken om het beton mooi glad te strijken op het juiste niveau. De andere functie is het afschuinen van de hoek. Daarvoor hebben we dit latje driehoekig gezaagd. Dit afschuinen is om water dat van het huis naar beneden komt zeker niet te laten insijpelen onder de houten balken die op de kelderwanden zullen rusten. De buitenafwerking zal wel al 4 cm uitsteken tov deze kelderwanden en er zal ook nog een vochtfolie voorzien worden, maar vocht willen we absoluut niet in de buurt van ons houtskelet hebben en daarom dus nog deze derde maatregel.
Na dat latje plaats ik de muurdoorvoeren: 2 van 20 cm voor de verluchting, 2 van 11 cm voor stadswater en regenwater, 1 van 11 voor de pelletlevering, 1 van 11 voor de afvoer van vuil water uit keuken en badkamer en tenslotte 1 van 16 cm voor de luchttoevooer van de pelletketel. Voor het plaatsen van die doorvoeren moet wel wat ijzer doorgeknipt worden, een lastig werkje zo op hoogte. Als het ijzer uit de weg is, bevestig ik een houten schijf die uitgezaagd is om perfect in de doorvoer te passen. Daarop klik ik de doorvoer dan vast zodat hij op zijn plaats blijft zitten. Aan de binnenkant komt dan ook nog zo’n schijf. Die dient vooral om te beletten dat er beton in de doorvoer loopt.

Walter en mama in de "kelder". De houten planken dienen om het ijzerwerk tegen de buitenpanelen te duwen, zodat het goed kan vastgevlochten worden.

Afstandshouder van 30 cm die de bekistingspanelen op de juiste afstand van elkaar houdt.

Voordat we aan de binnenpanelen kunnen beginnen moeten we tenslotte ook nog de afstandshouders plaatsen. Voor alle duideijkheid, er zijn drie soorten afstandshouders in het spel hier: de afstandshouders die het ijzerwerk op 5 cm van de bekistingspanelen houden, deze zijn van kunststof; de afstandshouders die binnen- en buitenbewapening op 18 cm van elkaar houden, deze zijn van metaal en tenslotte de afstandshouders waarover ik het nu heb, die de bekistingspanelen op 30 cm van elkaar houden. Deze afstandhouders zijn eigenlijk buisjes en dienen ineens ook als bescherming voor de ijzeren staven die gebruikt worden om binnen- en buitenbekisting aan elkaar te bevestigen. Dankzij die bescherming kunnen deze staven achteraf gemakkelijk verwijderd worden.
Bij het plaatsen van de afstandshouders komen we een nadeel tegen van de werkvolgorde die we hanteren (eerst ijzerwerk, dan bekisting). Op redelijk wat plaatsen zit er ijzer in de weg van de staaf die binnen- en buitenpaneel met elkaar moeten gaan verbinden. Daar moeten we telkens een stukje wegknippen. Als dat in het voorste net is valt dat nog wel mee, maar om met de betonschaar door het voorste net het achterste door te knippen moet je al wat meer foefelen. Het is dus een vermoeiend prutswerkje dat je vermijdt als je eerst de panelen plaatst en dan het ijzerwerk. Soit, uiteindelijk is het natuurlijk ook in orde gekomen en waren we klaar voor de binnenpanelen. Walter vond het misschien zelfs een voordeel dat ik wat meer tijd nodig had want zo kon hij naar hartelust het ijzerwerk vastvlechten. Hij is niet te stoppen wat dat betreft, soms leek hij niet te beseffen dat er ook nog beton gegoten zal worden. Het is alleszins allemaal supersterk!

Het is nu woensdag 13u30, alles is proper, het niveaulatje is bevestigd, de doorvoeren zitten op hun plaats, de afstandshouders zitten klaar en het ijzerwerk is stevig gevlochten. We zijn klaar voor de binnenste bekinstingspanelen. We beginnen met de combinatie van een gewoon paneel en een binnenhoek op aanraden van de metser die in het huis naast ons bezig is. Anders is de binnenhoek moeilijk op zijn plaats te krijgen. Eens geplaatst gaan direct de draadstangen erdoor en worden de panelen tegen elkaar getrokken met de moerplaten die op de draadstangen vastgedraaid worden. Niet te hard vastdraaien want anders breek je gewoon de afstandshouder, gewoon aandraaien tot de afstandhouder lichtjes klemt tussen de panelen. Zo gaat het vlotjes verder tot we de volgende binnenhoek gepasseerd zijn. Ineens staan de gaten voor de draadstangen in de binnen- en buitenpanelen niet meer mooi op een lijn, maar dik 10 cm naast elkaar. Een blik op het plan leert al snel dat we bij het plaatsen van de buitenpanelen twee panelen hebben omgewisseld. Heel stom en serieus wat tijdsverlies, want voor we verder kunnen moeten er nu drie panelen uit de buitenbekisting weggenomen worden en dan wel op de juiste plaats terug geplaatst worden. Uiteindelijk gaat het wel heel vlot, maar we zijn toch een dik uur kwijt terwijl we nu met een duidelijke deadline aan het werken zijn: donderdagmiddag (morgen) komt het beton.

Klaar voor het beton (van links naar rechts): buitenpaneel, afstandhouder, buitenwapening, afstandhouder, binnenwapening, afstandhouder, binnenpaneel. Je kan ook nog een doorvoer zien.

Na deze tegenslag gaat het wel vlot vooruit. Tegen de avond is de hele binnenbekisting klaar met uitzondering van 3 panelen. Die plaats ik de volgende dag samen met mijn broer. De eerste twee gaan er supersnel in, de laatste is een ander paar mouwen. Dat was een serieus gevecht: kloppen, duwen, trekken, sleuren, erop springen, … maar uiteindelijk schoof hij op zijn plaats en was de bekisting klaar. Gewoon nog het niveaulatje en de stelschoren plaatsen en klaar is kees. Tijdens het plaatsen van dat niveaulatje is het nog even verschieten als de ontvanger van de laser tussen de panelen valt. We bedenken eerst wat scenario’s over hoe we dit eruit kunnen vissen, maar komen dan gelukkig op het idee om gewoon een paneel een beetje omhoog te trekken met de kraan, het spul te pakken en het paneel dan terug te laten zakken. De tijd die we hierbij verliezen verdienen we snel terug als we merken dat de wanden op zichzelf perfect pas staan. De stelschoren hebben nl. als enige functie de wanden loodrecht te zetten. Het is nu donderdagmiddag en we zijn perfect op tijd klaar om het beton te ontvangen. Voor dat beton heb ik gisteren trouwens nog serieus moeten zwoegen. Onze gebruikelijke leverancier (De Rijcke uit Stekene) had het veel te druk met het verlengde paasweekend voor de boeg. Rondbellen bij Interbeton, De Rijcke in Beveren en nog een andere leverancier leverde geen onmiddellijk succes, allemaal wel beton voor handen, maar geen betonpomp. Gelukkig konden ze bij De Rijcke in Beveren uiteindelijk wel nog een betonpomp vinden, anders was het gieten pas voor dinsdag geweest.

Ik stort het beton, Hjalmar bedient de trilnaald in mijn spoor.

Voor het storten van het beton heb je op zich niet zoveel nodig: een trilnaald en een plakspaan. Dan is het gewoon storten tot halve hoogte en trillen om de halve meter (de naald gewoon laten zakken tot op de diepte en terug omhoog trekken) en vervolgens storten tot de volledige hoogte en weerom trillen om de halve meter (niet tot de volledige diepte, maar ongeveer 10 cm diep in de vorige laag). Afwerken was vrij gemakkelijk: met een plakspaan over de niveaulatjes strijken en het overtollig beton verwijderen. Tijdens dit werk kregen we trouwens hulp uit onverwachte hoek: Gino, een vriend van mijn ouders, stond ineens op onze werf met werkkleren aan en helm op. Hij heeft zelf al een aantal huizen zelf gezet en kent dus het klappen van de zweep. Hij nam snel de plakspaan ter hand en kroop tot tweemaal de kelderwanden rond om alles mooi vlak te krijgen. Merci Gino!

Hjalmar verwijdert overtollig beton, Gino strijkt vlak en ik tril nog even kort de toplaag zodat deze mooi vlak komt te liggen.

Na het gieten van de wanden moet je een dag wachten vooraleer de bekisting eraf mag. Omdat het gieten pas gedaan was tegen 18u30 hebben we vrijdag maar een verlofdag genomen. Dat was zeer welgekomen na een weekje serieus doorwerken. Zaterdag was dan een spannend moment: het wegnemen van de bekisting en zien hoe de wanden gelukt zijn.

De eerste panelen zijn eraf en het resultaat mag gezien worden: mooie gladde wanden!

Walter gaat het paneel te lijf met de hogedrukreiniger, mama bedient de kraan.

Eerst is het nog wat zoeken naar de goede manier om de panelen proper te krijgen maar eens we met de hogedrukreiniger aan de slag gaan gaat het redelijk goed vooruit. Ik maak de panelen los en koppel ze aan de kraan, mama (en later op de dag papa) plaatsen ze met de kraan achter het huis bij Walter die ze proper spuit en dan gaan ze met de kraan naar voor waar we ze per soort opstapelen.

Zo gaat het een lange dag verder. De panelen komen altijd gemakkelijk los (alleen de binnenhoeken hebben een extra tik van de hamer nodig) en het beton is zo goed als overal mooi glad. Alleen waar het eerste beton gestort is zien we wat kiezel zitten. Het was me toen inderdaad al opgevallen dat er in het begin vooral kiezel uit de betonpomp kwam. Het is echter maar een kleine zone en aan de binnenkant is niks te zien waardoor ik toch vrij gerust ben dat wand toch waterdicht zal zijn. Voor alle zekerheid gaan we deze zone wel nog instrijken met mortel die waterdicht is en daarna teren. Tegen 21u is alles ontkist en krijgen we het volgende mooie resultaat te zien:

Het zwaarste werk aan de kelder is nu afgelopen. Klaar is hij echter nog niet. De gaatjes waar de draadstangen doorstaken moeten nog gedicht worden  en ook de aanhechting tussen kelderwand en keldervloerplaat gaan we nog wat insmeren met waterdichte mortel en teer. Dat is een jobke voor dinsdag of woensdag. Dan is het nog een goede week wachten voordat we grond kunnen aanvullen rond de kelder.

Plaats een reactie